Het is januari 2008. Ik ben al ruim een half jaar in Australië. We reizen vanuit Margaret River langs de westkust richting het zuiden. De zinderende warmte dwingt ons om het rustig aan te doen. We zoeken verkoeling op de rotsen aan het kabbelende zeewater en werpen ons hengeltje uit. Zo zitten we urenlang te kletsen en te mijmeren. Intussen starend over de golven van de blauwe zee. Tot we plotseling beet hebben. Een schol! Het is inmiddels einde van de middag en we gaan op zoek naar een plek om de nacht door te brengen. In de wilde natuur, ver weg van de bewoonde wereld. We vinden een prachtige spot op een klif met uitzicht op zee. Tijdens het bakken van onze schol genieten we van de spectaculaire zonsondergang. Ik voel me compleet ontspannen en volmaakt gelukkig.
Het is al ruim 10 jaar geleden dat ik besloot mijn baan op te zeggen en een jaar op reis te gaan. Nog bijna elke dag denk ik terug aan die tijd. Aan de vrijheid, de bijzondere ontmoetingen en de mooie gesprekken. Maar vooral aan de outback: zijn uitgestrektheid, het urenlang rijden in niemandsland, de stilte, de ruige natuur en de oogverblindende sterrenhemel. Ik besefte er hoe nietig wij mensen zijn. En ervaarde hoeveel kracht en energie de natuur mij geeft. Nog niet eerder voelde ik me zo verbonden met mijzelf en de natuur.
Inmiddels is het april 2020. De wereld is in crisis. En dan heb ik het niet over de coronacrisis, ik heb het over de klimaatcrisis. We hebben met onze westerse levensstijl een monster gecreëerd dat onze aardbol vernietigd. Door de lessen die de outback mij leerde, geloof ik dat het niet te laat is om het tij te keren. Tijd doorbrengen in de natuur is de sleutel. In mijn blog vertel ik je waarom.
Waar kom jij tot rust?
De wetenschap laat zien dat de natuur een positieve invloed heeft op hoe gelukkig we ons voelen en op hoe gezond we zijn: mensen die in de stad wonen, hebben meer last van depressies en zijn gevoeliger voor stress en omgevingsprikkels. Hoe meer groen in je buurt, hoe langer je leeft, hoe minder overgewicht, depressies en zelfs zelfmoorden. Maar volgens mij hebben we de wetenschap niet nodig om dat te bevestigen. Want stel: je bent gestrest. Wat doe je dan? Ga je de natuur in om naar de vogels of het ruisen van de zee te luisteren of ga je in een drukke winkelstraat staan met schreeuwende uithangborden…?
Hoe vaak ga jij de natuur in?
We zitten gevangen in de ratrace van het leven: kinderen naar school brengen, werken, een druk sociaal leven, vakanties en bovenal: we consumeren erop los. Het lijkt wel alsof we nooit tevreden zijn: we willen een groter huis, minstens twee keer per jaar op vakantie en we kopen het liefst elk seizoen nieuwe schoenen. De waan van de dag slokt ons op en we zijn zo erg gericht op consumeren, dat we de natuur gewoon vergeten. Zelfs ik, die op nog geen tien minuten fietsen van het strand woont, ga er te weinig naar toe om uit te waaien. Als dat voor mij al lastig is, hoe moet dat dan zijn voor mensen die zich niet zo verbonden voelen met de natuur als ik? Wanneer was de laatste keer dat jij een boswandeling maakte? En hoe vaak gebeurt dat?
Monster
Al op jonge leeftijd leren we dat we boven de natuur staan en dat onze wereld maakbaar is. Doe goed je best op school, werk hard en verdien veel geld. Dan kun je mooie spullen kopen en ligt de hele wereld aan je voeten. Ik ben opgegroeid met de spreuk: ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.’ En ik niet alleen, dat geldt voor al mijn generatiegenoten. Met als gevolg dat we enorm druk zijn met geld verdienen en met het draaiende houden van onze economie. Het monster dat ‘overconsumptie’ heet, gedijt er goed op. Maar wat zijn we kwetsbaar als mensheid. Deze tijd doet ons beseffen, dat we niet boven de natuur staan, maar er onderdeel van zijn. En dat die economie niets waard is zonder de natuur. Het laat ons inzien dat we onze levensstijl en onze kijk op de natuur moeten veranderen om de wereld te redden.
Ecotherapie
Ik las laatst dat er in het buitenland zoiets bestaat als ‘ecotherapie’. Ze behandelen er overconsumptie als serieuze verslaving. Deze verslaafden leren om in plaats van te consumeren, de natuur te waarderen. Het schijnt mensen een stuk gelukkiger te maken en is ook nog eens goed voor onze aardbol. Wie weet komt dit fenomeen ook wel naar Nederland. Ik ben voor!
Zo keren we het tij
Het waarderen van de natuur is niet alleen belangrijk voor ons geluksgevoel. Het maakt de kans namelijk een stuk groter dat je je best gaat doen om die natuur te behouden en duurzamer te leven. Ik geloof dat dit (op z’n minst een deel van) de oplossing is: breng zoveel mogelijk tijd door in de natuur. Voel dat je onderdeel bent van een groter geheel. Maak verbinding met de natuur en voel de urgentie om de natuur te behouden. Zo keren we het tij en geven we onze kinderen en kleinkinderen het grootste cadeau dat je ze kunt geven: een toekomst.
Het is genoeg
We leven momenteel in een andere werkelijkheid. Een werkelijkheid waarin we niet massaal de natuur in mogen gaan, maar thuis moeten blijven. En terecht. Maar zodra het ook maar enigszins weer kan: ga naar het bos, de hei, de duinen of het strand. Voel de kracht en de helende werking van de natuur en laat het je inspireren om duurzamer te leven: pak eens wat vaker de fiets, bestel zo min mogelijk online, ga eens een keer niet op vliegvakantie, maar blijf in eigen land (en steun zo ook de lokale ondernemers)! We hebben hier in Nederland prachtige plekjes! Wees tevreden met wat dichtbij beschikbaar is: het is genoeg.
Magie
Samen staan we sterk, dat is inmiddels wel bewezen. Laten we samen blijven vechten, tegen een veel grotere vijand dan het coronavirus: het verwoestende monster dat overconsumptie heet. Het goede nieuws is dat je niet veel geld of spullen nodig hebt om gelukkig te zijn. De mooiste dingen zijn namelijk gratis. Maak eens een wandeling door het bos met zonsopgang en ervaar de magie van de natuur. Zonder de afleiding van je telefoon. Alleen jijzelf.
Ik ben benieuwd wat het met je doet. Wil je het met me delen in de opmerkingen onderaan de blog?