Het is bijna vakantietijd. Mijn gedachten dwalen als vanzelf af naar alle mooie plekken die ik heb bezocht. Van Costa Rica tot Kenia, van Nieuw Zeeland tot Thailand en van Bali tot Sint Maarten. En niet te vergeten de prachtige landen in Europa. Van reizen word ik blij. Ik vind het tof om een land te ontdekken, om te gaan met de locals en helemaal los te komen van alles wat met thuis te maken heeft. Van reizen word je wijzer, is mijn ervaring.
Er is echter een transformatie in mij gaande ten aanzien van reizen. En dat heeft te maken met de houdbaarheid van onze aardbol. Steeds sterker voel ik, dat er iets moet veranderen om mijn kinderen een toekomst te geven. Dat ík iets moet veranderen. Mijn blog gaat over dit veranderingsproces en de tegenstrijdigheden die ik in mezelf ervaar. Ook daag ik jou uit om na te denken over de vraag: hebben thuisvakanties de toekomst?
Dieselrook
Mijn verhaal begint bij het einde van mijn tijd in Australië. Na een rondreis van een jaar kwamen mijn kersverse lief en ik in Nederland terug met een nieuwe droom: een eigen camperbus. Die droom kwam 3 jaar later uit toen we een tot camper omgebouwde Mercedesbus kochten. Met een dikke, vette diesel motor… dat wel. We hebben er een paar mooie vakanties in Europa mee beleefd, een paar jaar later verkochten we de bus. En eerlijk is eerlijk: de verkoop had niets te maken met het feit dat we de aardbol bevuilden met dieselrook.
Het leven verandert
Na de geboorte van onze tweede vond ik het leven als werkende moeder met twee jonge kinderen behoorlijk intensief. Tijdens de vakanties verlangde ik dan ook naar rust. Met man en kids in een camperbusje rondtoeren klinkt misschien idyllisch, maar ik vond het alles behalve relaxt. Te weinig ruimte, te veel onrust. Met pijn in het hart – dat wel – besloten we de bus te verkopen. Die zomer zijn we niet op vakantie gegaan. En gek genoeg vond ik het heerlijk! Ontspannen kinderen die fijn in hun eigen bedje sliepen en heerlijk Hollands zomerweer. Dat beviel eigenlijk best goed!
Vakanties door de jaren heen
Het jaar erna hebben we een week doorgebracht in een gehuurde tent in de Ardèche. Een prima vakantie, maar net even te warm voor ons en ook wel erg ver rijden… In de meivakantie van 2018 zijn we een week op zon/vliegvakantie op Menorca geweest. Die vakantie heeft mij aan het denken gezet. Met name omdat mijn lief heel duidelijk voelde dat hij dit echt niet meer wilde; opeengepakt in een enorm vervuilend vliegtuig vol met toeristen een weekje weg. Intussen hadden we een eigen tent gekocht. En de afgelopen 3 jaar hebben we onze vakanties doorgebracht op Nederlandse campings. En dat was fantastisch: Nederland heeft prachtige kampeerplekken midden in de natuur, met een reistijd van nog geen 2 uur en heerlijk zomerweer; zonnig maar niet te warm. De kinderen genoten en wij misschien nog wel meer.
Houdbaarheidsdatum
Mijn lief heeft mij vervolgens verder aan het denken gezet. Hij roept al jaren dat de overheid drastisch moet ingrijpen om de aardbol en de mensheid te redden. Vliegreizen drie keer zo duur maken en duurzame alternatieven, zoals de trein en elektrische auto’s, veel goedkoper. Ik besef steeds sterker – en niet alleen door dat soort teksten – dat onze westerse leefstijl een uiterste houdbaarheidsdatum heeft. Dat onze aardbol te dichtbevolkt is om in de behoefte van deze levensstijl te voorzien. En dat de CO2-voetafdruk door ons reisgedrag enorm is. Dat kan toch niet meer in deze tijd?
Dromend over backbackreizen
Maar ik heb natuurlijk makkelijk praten. Het gezinsleven heeft mijn behoefte aan verre reizen in het algemeen, en aan vliegreizen in het bijzonder, doen afnemen. Dat was misschien niet het geval geweest als ik geen kinderen had gehad. En is het hebben van kinderen qua druk op ons ecosysteem niet net zo belastend als het maken van vliegreizen? Bovendien héb ik al veel prachtige, verre reizen gemaakt, ervaringen die niemand mij meer afneemt. Dus eigenlijk heb ik geen recht van spreken, zo voelt het. Daarbij gun ik mijn eigen kinderen dezelfde ervaringen als ik. En… ik droom stiekem van backpackreizen door Azië samen met mijn kinderen.
Tevreden zijn
Waarom moet het per se ver weg? Dichtbij zijn er toch ook prachtige plekken die je kunt bereiken zonder te vliegen? Waarom moet het toch altijd grootser en gekker? Waarom hebben we toch altijd die extra kick nodig van een ver exotisch oord terwijl Europa (en ook Nederland) zoveel te bieden heeft? Vragen die me steeds vaker bezighouden. Tevreden zijn met kleine dingen, dan neemt de behoefte aan verre reizen vanzelf af en worden thuisvakanties, treinvakanties of autovakanties – met een elektrische auto – binnen Europa de norm. Ligt daar de oplossing, bij tevreden zijn? Ik denk van wel. En hoewel ik enorm geniet van kleine dingen en thuis zijn, ben ik er zelf ook nog niet. De eerder beschreven positieve gevoelens ten aanzien van verre reizen zijn nog te sterk in mij aanwezig. Maar dát er iets moet veranderen aan ons reisgedrag, aan mijn reisgedrag, daar ben ik inmiddels wel van overtuigd.
Thuisvakanties
Op dit moment kunnen we nog geen verre reizen maken. Veel mensen kiezen voor een vakantie in Nederland, een autovakantie binnen Europa of blijven lekker thuis. Ik hoop dat dit mensen zo goed bevalt, dat het een verandering in ons reisgedrag teweegbrengt. Waardoor we niet meer voor een weekendje weg in het vliegtuig stappen, überhaupt minder snel het vliegtuig pakken en minder verre reizen maken. Zodat de overheid ook niet meer miljarden in een vliegtuigmaatschappij hoeft te pompen om de economie te redden. Toch hoor ik nog veel mensen zeggen dat ze niet kunnen wachten om naar hun vakantiebestemming te vliegen, binnen of buiten Europa. Dus we zijn er nog niet. En voor de duidelijkheid: dat geldt dus ook voor mij.
Hoe is dat voor jou?
Verlang jij nog naar verre reizen? Kan je niet wachten om in het vliegtuig te stappen? Of ga jij de rust en het vertier – ook na deze bizarre tijd – vaker dichter bij huis zoeken? En kies je voor alternatieven als de elektrische auto of de trein? Ervaar jij misschien dezelfde dilemma’s als ik? En hoe ga jij daar mee om? Deel het met me in de comments, vind ik leuk!